Kuchnia lakomej pandy

Sa ksiazki do czytania lub do ogladania, takie, ktore dzialaja na wyobraznie i te, ktore pobudzaja zmysly, sluza do zabawy albo zachecaja do nauki. Bywaja tez takie, ktore lacza wszystkie te cechy. Tak jest w przypadku "Kuchni lakomej pandy". Tytulowa panda to tylko jeden ze zwierzakow nalezacych do grupy bohaterow tej uroczej ksiazeczki. Sa jeszcze m.in. zajace, niedzwiedzie, lis. Wszystkie poznajemy w sytuacjach zwiazanych z jedzeniem lub przygotowywaniem posilkow, a wlasciwie deserow i przekasek. Niewielkich rozmiarow ksiazka w kartonowym - trwalym i estetycznym - wydaniu przeznaczona jest juz dla dzieci dwuletnich. Dlatego tekstu jest tu niewiele - pojawia sie on w postaci hasel, ktore opisuja przedstawiane obrazami sytuacje. Ich rola jest sygnalizowanie tematow, zachecanie do rozmow i opowiadania. One rowniez - konsekwentnie jak wszystko w calej ksiazce - dzialaja na kulinarna wyobraznie. Przykladem niech beda chociazby "Ciasteczkowi pomocnicy" czy "Kruche fantazje". Sila "Kuchni..." sa jednak przede wszystkim ilustracje - subtelnie zarysowane postacie i kulinaria czy delikatne, pastelowe kolory wprost kojarza sie ze smacznymi deserami, pozwalaja niemal poczuc ich zapach czy konsystencje. Cala ksiazka jest mala uczta dla zmyslow - slowem i obrazem uruchamia wyobraznie i pobudza apetyt. Doroslym, ktorzy beda czytac ja z dziecmi, pomoze budowac sugestywne opowiesci o jedzeniu, rozmawiac z nimi o smakach czy potraktowac ja jako pretekst do pierwszych wspolnych kulinarnych eksperymentow. To rowniez znakomita pozycja do pracy z malymi niejadkami. Co wazne, kazde z pojawiajacych sie hasel zapisane jest w jednym z czterech jezykow, podobnie jak znajdujace sie na koncu ksiazeczki pojecia. A ze najlatwiej przychodzi uczenie sie jezyka na podstawie skojarzen, ta smakowita pozycja moze stac sie zaczatkiem dzieciecego slownika jezykow obcych. Recenzja: Anna Stasiak