Ecce homo

"Ecce homo", swoja autobiografie intelektualna, Friedrich Nietzsche (1844-1900) napisal w ostatnich tygodniach swiadomego zycia (jesien/zima 1888) poprzedzajacych dziesiecioletni (az do smierci) okres choroby psychicznej. Choc znamiona choroby sa tu juz zauwazalne, ksiazka stanowi pouczajacy przeglad wlasnego dorobku pisarskiego autora. Nietzsche zinterpretowal swoja tworczosc, a takze okreslil jej znaczenie - w proroczej wizji przewidzial milionowe naklady jego dziel. Swoja historie intelektualna ulokowal w osobistej "historii materialnej" czy tez "somatycznej". Sprawy zdrowia, klimatu, odzywiania sie zostaly podniesione do rangi prawdy filozoficznej, ktora wymaga "wielkiego zdrowia" w sensie juz nie po prostu medycznym, lecz niejako "metafizycznym". Autor zmitologizowal zarowno siebie, jak i otoczenie: ksiazka zawiera niepublikowana w pierwszej edycji (1908) napasc na siostre i matke, daje tez wyraz jego ostentacyjnej niecheci do Niemcow i chrzescijanstwa. Podtytul, nawiazujacy do sformulowania Pindara "Stan sie, kim jestes", stanowi klamre spinajaca te ostatnia w zyciu Nietzschego ksiazke z poczatkami jego tworczosci jako filologa klasycznego.