Co zwie sie mysleniem?

Martin Heidegger (1889-1976), klasyk XX-wiecznej filozofii niemieckiej, wyglosil te wyklady o mysleniu na fryburskim uniwersytecie w roku akademickim 1951/1952. Reprezentuja one filozofie z poznego okresu tworczosci Heideggera, ktory po politycznych wyzwaniach lat trzydziestych i czterdziestych XX wieku powrocil do zycia akademickiego: objety po wojnie zakazem nauczania z powodu wczesniejszych zwiazkow z nazizmem, uzyskal mozliwosc prowadzenia dzialalnosci dydaktycznej w momencie przejscia na emeryture, co nastapilo wlasnie we wrzesniu 1951 roku. Caly sens (i trudnosc) niniejszych rozwazan zawiera sie juz w tytule: "Was heißt Denken?" mozna rozumiec na kilka sposobow jako pytanie, co zwie (nazywa) sie mysleniem lub co wzywa myslenie, a to znow w sensie wzywania przez myslenie lub wzywania myslenia przez cos. Ta wieloznacznosc ukazuje myslenie jako cos zupelnie innego niz zwykla operacja logicznego wnioskowania: jako sam akt egzystencji odpowiadajacej na "wezwanie" bycia. Istoty takiego myslenia trzeba szukac raczej w poezji niz w nauce, dlatego patronami tego tomu sa poeci z Friedrichem Hölderlinem na czele. Slowa poezji, pisze Heidegger, nie pochodza "z podrecznika logiki", lecz "skadinad". Skad? Co zwie myslenie? Nie wiemy, poniewaz "jeszcze nie myslimy". Kwestia postawiona w tak szerokim (i glebokim) horyzoncie nie prowadzi oczywiscie do odpowiedzi - moze tylko zwac do myslenia.